พัทธยา ๒ หมายถึง น. เรียกลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝนว่า ลมพัทธยา.
[พัดทฺระ] น. ต้นพุทรา. (ป., ส. พทร).
ว. เรียกจํานวน ๑๐ ร้อย. น. ตําแหน่งหัวหน้าทหารสมัยโบราณสูงกว่าหัวปาก, บรรดาศักดิ์ชั้นประทวนตํ่ากว่าหมื่น, ชื่อตําแหน่งหัวหน้านายเวรในกระทรวงมหาดไทยและกลาโหม, ยศทหารชั้นสัญญาบัตรรองจากนายพล.
น. ยศทหารเรือหรือทหารอากาศชั้นประทวนสูงกว่าจ่า เช่นพันจ่าตรี พันจ่าอากาศเอก.
น. พระอินทร์.
น. พระอินทร์.
น. คําเรียกพระราชชนนีว่า สมเด็จพระพันปี; (โบ) พระเจ้าแผ่นดิน.
[วัดสา] น. คําเรียกพระเจ้าแผ่นดินแต่โบราณว่า พระพันวรรษา.